7/17/2554

บันทึกรัก..จากแม่

บันทึกรัก..จากแม่


"ลูกรัก..อย่าลืมสวดมนต์ก่อนนอน
ที่พึ่งของลูก คือความดีและความจริงแห่งดวงใจ

พ่อกับแม่ ทำได้เพียงเลี้ยงดูชี้แนะ เท่านั้น
เพราะอีกไม่นาน..ลูกก็ต้องอยู่โดยลำพัง

แล้ววันนั้น ...ลูกจะมีแต่ความดีและความจริงแห่งดวงใจ
มีความเข้าใจชีวิตและวิถีแห่งธรรมชาติ...เป็นที่ปรึกษา "

" ลูกรัก...ตื่นแต่เช้าเถอะลูก
ตื่นขึ้นรับอรุณพร้อมพระท่าน
เตรียมอาหารไว้ใส่บาตร... บูชาความเป็นผู้เจริญของท่าน ไงลูก
จงทำเถิดนะ ทำสิ่งที่เป็นแก่นสารของมงคลแต่รุ่งเช้า
แล้ววันนั้นลูกจะโชคดีได้ด้วยความดี "

"ลูกรัก....อย่าคิดว่านกเล็กๆ เหล่านี้สนุกสนาน
เขามีความสุขต่างหาก...เพราะเขาได้ใช้ชีวิตอย่างเสรี
สุขที่ได้เห็นโลกกว้างไกล
สุขที่ได้เลี้ยงดูครอบครัวด้วยความเข้าใจ...
ในหน้าที่อย่างมีคุณธรรม !..


ลูกรัก... ความสุขกับความสนุกสนานนั้น..ไม่เหมือนกัน นะลูกนะ..
หัดคิดให้ถูกแล้วลูกนั้นเองจะได้รับความสุข"

"ลูกรัก..ฟังแม่นะ
แม้แม่ไม่ใช่นักปราชญ์
แต่แม่ก็พูดแต่ความเป็นจริง
พูดถึงธรรมชาติต่างๆ ที่ลูกเคยเห็นเช่นดอกกุหลาบ..
..กุหลาบจะสวยได้ก็ต่อเมื่อลูกเห็นแล้วว่าสวย
..กุหลาบจะไม่สวยก็ได้..เมื่อลูกไม่เห็นว่าสวย
...และกุหลาบจะเป็นดอกไม้ที่ถูกขว้างทิ้ง หรือหยิบออกจากแจกันไป
ก็ต่อเมื่อหนามของมันตำนิ้วน้อยๆของลูก หรือยามที่มันเหี่ยวแห้งหมดสีสันไป
ลูกรัก ...ชีวิตของคนเราก็เหมือนกันนะจ๊ะ
ถ้าลูกไม่ต้องการให้ใครทอดทิ้งลูกอย่างไม่ใยดี
ลูกก็ต้องเป็นคนดี..มีศีลมีธรรม..

เพราะศีลและธรรมนั้นก็คือ
....ความสวยและสีสันที่สดใส
เฉกเช่นกุหลาบที่ลูกชอบไงจ๊ะ ...


ดูตรงนั้นที่ขอบโค้งวงของฟ้า
จรดดินแสนงามตาลูกเห็นไหม
ดูตรงโน้นทินกรอ่อนแสงไป
ฉาบโลมไล้ลำแสงแห่งอัสดง

มองให้ไกล....ใจให้กว้างอย่างท้องฟ้า
ทอดสายตาสูงเข้าไว้แม้ใจเหงา
อย่าก้มหน้ามองดินอย่างซึมเซา
เพราะน้ำตาของเจ้าจะหยดลง... "


ลูกรัก.....อย่าคิดโทษเทวดาฟ้าดินดินนะจ๊ะ
บาปเคราะห์นั่นคือ...ผลกรรมแห่งการกระทำของลูกทั้งสิ้น
ขึ้งเคียด โกธรแค้นไปก็ป่วยการนะ ในเมื่อตนได้ลิขิตตนไว้เอง

ลูกรัก....ความโหดร้ายต่างๆ ที่โหมกระหน่ำมาสู่ชีวิตคนเรา
ย่อมมีวันหยุดและจบลงได้แน่ๆ

และมีเมตตากรุณาแทนที่นั้น
ย่อมได้รับแรงแห่งความสงบสุขแน่นอนนะลูกรัก


ลูกรัก..ทำไมเกียจคร้านอีกแล้วละดวงใจของแม่
ลูกเคยเห็นพระอาทิตย์ผิดเวลาบ้างไหม ?
เคยเห็นนกตื่นสายไหม ?

แม่เคยพาให้ลูกไปดูผึ้งทำรังแล้วไงจ๊ะ
ลูกเองก็เห็นว่า..ผึ้งทำงานทั้งวันใช่ไหม

ลูกอยากโตแบบหมูหรือไง...
..เพราะมันกินแล้วนอนเท่านั้น

คิดให้ถูกนะลูกว่าเหมาะสมไหม ?


ลูกรัก... มาเถิด มาหัดกรองมาลัยดอกมะลิ
ค่อยๆเลือกแต่เฉพาะดอกที่สม่ำเสมอ
ปลิดก้านเลี้ยงออก....ระวังอย่าให้ดอกชอกช้ำ
ค่อยๆเสียบดอกไม้ให้ได้ระดับ
วางสับระหว่างให้พอดีนะลูก
ความพอดีของช่องไฟและใจที่ปราณีตบรรจง
จะทำให้ลูกได้มาลัยที่งาม
ชีวิตของคนเราก็เช่นกันรู้ไหมจ๊ะ
ค่อย คิด ค่อย ทำ อย่างรอบครอบอย่าประมาท

ทุกวันนี้ลูกรู้ไหมว่า..ลูกกำลังกรองมาลัยชีวิตของตัวเองอยู่
ตอนนี้ ....แม่จะหัดให้ก่อน
แต่ต่อไป... ลูกจะต้องทำเอง


ลูกรัก ...รอยเท้าของลูกที่หาดทรายเมื่อเช้านี้
ถูกลบไปหมดแล้วนะลูก
นี่แหละความจริง...ไม่มีสิ่งใดไม่เสื่อมสลาย
เฉกเช่นเดียวกับชีวิตนั่นเองนะลูก
ล้วนมีเกิด มีแก่ มีเจ็บ มีตาย
เหมือนเจดีย์ทรายทำลูกทำไว้เมื่อวานนี้ไงจ๊ะ
วงเวียนของชีวิตก็เป็นไปทุกวัน เดือน ปี ไม่มีจบสิ้น
ลูกต้องทำใจให้มั่นคง
อย่าสัดส่ายไปกับคลื่นลม...
ความสุขไม่ได้อยู่ที่ทะเล..หรือพื้นทราย..
แต่ความสุข....มันเกิดได้จากใจของลูกเองต่างหาก

ฝนตกแล้วลูก ดูหอยทากตัวน้อยซิ
เห็นไหมมันเดินทางเป็นกิโลโดยไม่หวั่นฝนฟ้าอากาศเลย
ฉะนั้นลูกอย่าได้อ้อยสร้อยกับอดีตที่ชอกช้ำ
อย่าชุ่มชื่นกับอารมณ์ปัจจุบันจนลืมตัว
เพราะอนาคตข้างหน้ายังมีอีกยาวไกลอย่าได้ทดท้อนะลูก

..ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ
จงมุ่งมั่นทำความดี..
ทำหน้าที่ให้เป็นเลิศด้วยความดีนะลูกรัก
ชีวิตนี้มีค่านัก..จงรักและผูกพันตนไว้กับความดีนะลูกแม่

๑๐

ลูกจ๋า....ร้องไห้ทำไมอีก
แรกเกิดก็ร้อง........เมื่อหิวก็ร้อง
เมื่อโกรธก็ร้อง........เสียใจก็ร้อง
ลูกร้องไห้มานานนักหนาแล้วนะลูกนะ
ยังไม่พออีกหรือ?

แม่บอกแล้วไงจ๊ะ ..ชะตากรรมของลูกที่กำหนดมาเอง ทำมาเอง
ในเมื่อ ถึงอย่างไรลูกก็หนีความจริงเหล่านี้ไปไม่พ้น
ยอมรับเถอะนะลูกนะ ...แม่สอนให้ลูกยอมรับ
รับคำสั่งของพระพุทธองค์ไงจ๊ะ


๑๑

" ..น้ำนมจากอก...อาหารของความอาทร
แม่พร่ำเตือนพร่ำสอน..สอนสั่ง
ให้เจ้าเป็นเด็กดี.....ให้เจ้ามีพลัง
ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป.. "

ลูกรัก...ลูกยังจำเพลงอิ่มอุ่นท่อนนี้ได้ไหม?

โอ้...ขวัญเอยขวัญมา กลับมาหาลูกแก้ว
แม่ให้นมเจ้าแล้ว โอ้เจ้าแก้วตาเอย
ขวัญเอยขวัญข้าว แม่สอยดาวมารับขวัญ
หลับเสียแต่วันวัน จะได้ฝันถึงพระเอย...
ลูกรักขอให้พระคุ้มครองลูกนะหลับเถิด เอ่เอ้..เอ่เอ้
เวลาตื่นจะได้มีกำลังหาความรู้มาสู่ชีวิต
รู้คิด รู้ทำ แต่ความดีนะลูกนะ เอ่เอ้..เอ่เอ้..เอ่เอ้
จะได้ไม่ต้องไปมีชีวิตลำบาก
และความดีนี่แหละ จะทำให้ลูกไม่ตกต่ำไงลูก

นี่ไงที่เพลงเขาร้องไว้ว่า......ให้เจ้าเป็นความหวังของแม่ต่อไป
....และเท่านี้แหละที่แม่หวัง


๑๒

หลับตา..ลืมตา
ลูกทุกข์อยู่ทุกคราใช่ไหม
ตัณหา ราคะ ถักใย
กามาล้อมใจตัวตน
ท่องเที่ยวดิ้นรนค้นหา
ต่างๆนานามากล้น
ยิ่งหายิ่งทุกข์ยิ่งทน
โธ่ไฉน..ไม่พ้นกงกรรม

ทำไปไม่รู้จบสิ้น
ร่างทับถมดินไม่หนำ
แม้เกิดใหม่ ทำใหม่ ไม่จำ
เพราะทำชีวิตผิดวิธี
เชื่อแม่หรือยังลูกรัก
แม่ทักลูกอยู่เสมอ
และไม่เคยหน่ายเจอ
เพื่อเสนอคำสอนพระศาสดา


ลูกจ๋า...เวลาแม่น้อยลงทุกวัน
อย่าพลัดวันทำกรรมดีอีกเลยนะลูกรัก..
จากแม่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น